"Μια φορά κι έναν καιρό σε έναν πανέμορφο κήπο, ζούσε ένας Γίγαντας, ένας Εγωιστής γίγαντας! Ο Γίγαντας ήταν τόσο εγωιστής που δεν επέτρεπε σε κανένα παιδί να παίξει στον κήπο του. Τα παιδιά έπαιζαν στο δρόμο και σαν φυλακισμένα στο τσιμέντο του πεζοδρομίου, κοιτούσαν τον κήπο μέσα από τα σίδερα του φράχτη. Αλλά και τα λουλούδια και τα δένδρα του κήπου δεν άκουγαν φωνή, κανένα παιδί δε σκαρφάλωνε στα κλαδιά τους, ούτε έπαιζαν κυνηγητό γύρω από τον κορμό τους ήτανε φυλακισμένα μέσα στον κήπο. Πέρασε το φθινόπωρο, ήρθε ο χειμώνας και στρώθηκε για τα καλά στον κήπο και δεν έλεγε να φύγει. Γιατί να φύγει; Πού θα έβρισκε καλύτερα; Πού θα έβρισκε πιο κρύο κήπο; Πού θα έβρισκε άνθρωπο με τέτοια κρύα καρδιά σαν τον Γίγαντα που δεν ήξερε να μοιράζεται και να αγαπάει; Και μαζί με το χειμώνα ήρθε και η μοναξιά και έπλεξε τα δίχτυα της. Πόσο θα αντέξει ο Γίγαντας; Ποιος θα νικήσει στην πάλη μεταξύ του εγωισμού και της μοναξιάς;"
Από το ανθολόγιο της Γ΄ τάξης.
